روایت
پیامبر اکرم (ص) .
.
. "بر مردم زمانی فرا می رسد که هم و غمشان (فقط) شکمشان و شرف آنها، اموالشان و قبله ی آنها، زنانشان و دین آنها، درهم هایشان است . آنان بدترین مردم هستند و در نزد خدا ارج و قربی ندارند. "[۱]
.
به راستی چه نیکو فرمود خاتم رسولان الهی، با اندکی تامل در خواهیم یافت که
متاسفانه آنچه پیامبر اکرم (ص) فرموده اند گویی شرح حال دنیای ماست . که
انسانیت و شرف فدای اموال و دارایی ها می شوند و پول و ثروت ، خدایمان گشته
است . به راستی چرا باید چنین باشد؟ آیا منشا این انحرافات از انسانیت
چیزی جز لذت جویی های بی انتهاست ، اگر هر کسی به پول و ثروت به دیده ی
ابزار حل مشکل و ادامه ی حیات می نگریست و در انباشتن آن طمع نمی ورزید و
فقط به اندازه ی نیاز خویش به دنبال آن می بود به یقین آدمیت، قربانی بی
گناه پول و ثروت نمی شد و همه ی انسانها از خان گسترده ی رحمت الهی به
اندازه ی نیاز خویش بهره می بردند و آنگاه بود که دیگر شاهد فقر عده ای و
ثروت بی حد و حصر عده ای دیگر نبودیم. .
.
در روایتی دیگر پیامبر اکرم (ص) می فرمایند :
.
"زمانی بر مردم خواهد آمد که مرد (انسان) بین ناتوانی و گناه مخیر می شود پس (اگر) کسی آن زمان را درک کرد ، ناتوانی را برگزیند."[۲]
.
آری
به راستی که چنین زمانی فرا رسیده است؛ زمانی که دست رد به سینه گناه زدن
را دلیل بر ناتوانی می دانند.آدمی همواره به دلیل برخی از خصوصیات روانی و
نظام فکری بی ریشه و نااستوار در برابر این اتهامات سر تعظیم فرود می آورد و
فقط برای اثبات توانایی، گوهر وجود خویش را به گناه می آلاید . در حالی که
عقلانیت سعادت محور حکم می کند که این راه، راه اثبات توانایی نیست و
اساسا پرداخت چنین هزینه ی هنگفتی در مقابل به به و چه چه دیگران معامله ای
سراسر ضرر و زیان است .
.
.
* منبع :
[۱] منتخب الاثر ، ص438 .
[۲] نهج الفصاحه ، ج2، ص372.